พลังความดีที่พ่อให้ พ่อไม่อยู่หนูจะดูแลน้อง

          เป็นอีกกิจกรรมหนึ่งที่รู้สึกประทับใจและอิ่มบุญมาก  โดยความคิดเริ่มต้นที่จะไปบริจาคเสื้อผ้า ที่โรงเรียนราชประชานุเคาระห์ ซึ่งคือโรงเรียนของพ่อ พี่อีกคนจึงคิดชื่อ พ่อไม่อยู่หนูจะดูแลน้อง เราไปทำกิจกรรมใน วันที่ 5 ธันวาคม 2560  จุดเริ่มต้นมี กันแค่ 2 คน พอใกล้ถึงเวลา พี่ๆน้องที่ทำงานก็มาช่วยกันทำ โดยเงินที่ใช้กิจกรรม เป็นเงินส่วนตัวที่ซื้อ ขนมและอาหารไปเลี้ยงเด็กๆ แต่ก็ยังไม่เพียงพอ เพราะจำนวนเด็กที่เยอะมาก เกือบพันคน ลองคิดดูว่าที่นี่ต้องใช้งบประมาณเท่าไหร่ในแต่ละวัน เรารู้ซึ้งถึงพระมหากรุณาธิคุณเป็นล้นพ้น และความเสียสละของคุณครูที่ต้องดูแลเด็กๆ ตลอด 24 ชั่วโมง 

          เราทำงานดูแลเด็กและวัยรุ่นทำให้เรามองเห็นว่าควรไปทำกิจกรรมกับเด็กๆ ซึ่งที่นี่เคยมีเด็กที่ฆ่าตัวตาย มาบำบัด ก็ไม่แปลก เพราะเด็กเล่านี้ต้องไกลพ่อไกลแม่ไกลบ้านของตัวเอง มากันจากหลายจังหวัด มาอยู่รวมกันมากมาย ต่างนิสัยใจคอยากที่จะเข้าใจและปรับตัวได้สำหรับเด็กบางคน เด็กบางคนก็เหมือนถูกทอดทิ้ง ไม่เคยมีใครมาเยี่ยมเลยก็มี   ความฝันของเรา สักวันเราอยากไปมอบทุนการศึกษาให้เด็กที่เรียนดีแต่ยากจน แต่ที่นี่ถ้าพูดตรงๆ ทุกคนก็มาจากครอบครัวที่ยากจนอยู่เป็นส่วนใหญ่ แต่เราอยากเป็นอีกหนึ่งกำลังใจ กำลังทรัพย์เพื่อให้เค้ามีอนาคตที่ดีต่อไป อย่างน้อยเค้าจะได้รู้สึกว่าเค้าไม่โดดเดี่ยว ยังมีอีกหลายคนที่มองเค้าอยู่ เราอยากไปทำโครงการทุกๆปี ในวันที่ 5 ธันวาคม ซึ่งมันก็เป็นวันหยุดราชการ ไม่กระทบกับงานประจำ พระองค์ท่านยังไม่เคยมีวันหยุด เราคิดมันคือการเสียสละ และเราได้พาครอบครัวเราไปด้วย ครอบครัวเราสนับสนุนกิจกรรมนี้ ช่วยกันทำอาหารมาแจกเด็กๆ ด้วย ตัวเด็กๆเองก็ไม่มีใครได้กลับบ้านอยู่แล้ว เค้าก็จะได้มีกิจกรรมทำ ความฝันอีกอย่างคือ เราอยากจะมีซุ้มอาหาร หลากหลายชนิดให้เด็กๆเดินเลือกชิมและเพียงพอต่อจำนวนเด็กๆ ซึ่งคงใช้เงินจำนวนไม่น้อย พี่ที่ทำด้วยกันบอกว่า สักวันจะทำความฝันของเราให้เป็นจริง

               ในวันนั้น แม้ได้รับบริจาคขนมนมเนย ไอศครีมหลายถังและของใช้และของรางวัล ก็ยังไม่เพียงพอสำหรับเด็กๆ แต่พี่ๆบอกให้มองว่าเราทำได้แค่ไหนก็แค่นั้น เราทำดีแล้ว หวังว่าปีที่จะถึงนี้เราจะมีผู้ใจบุญมีจิตศัทธามาร่วมบริจาคกับเรามากๆ เด็กคงจะมีความสุข ขอให้ทุกๆปี เด็กได้มีความสุขในวันที่เราไปหา และเราเองก็จะได้ระลึกถึง พลังความดีที่พ่อได้ส่งมอบมาให้เรา และทำให้เราเข้าใจว่า ความสุขก็ไม่จำเป็นต้องเป็นผู้รับเสมอไป