แสงอาทิตย์อัสดงลงพงหญ้า
เหล่าวิหกเวหาบินกลับรัง
ยามอ่อนแอ ท้อแท้ และสิ้นหวัง
บอกตัวเองว่ายัง มีคนรอ
...............
ทั้งพ่อแม่ที่แก่เฒ่า เฝ้าอยู่บ้าน
เหนื่อยจากงานและปัญหาที่มีอยู่
คนข้างหลังยังรอ เราจงสู้
พ่อและแม่รออยู่ทุกคืนวัน
..............
กลับไปนอนเอนกาย ซบลงตัก
ปล่อยใจพัก หยุดคิดหยุดเพ้อฝัน
โลกความจริงที่เรามีอยู่นั้น
ใช่เพ้อฝัน แต่มันคือความจริง
...............
จงยอมรับกับปัญหานั้นให้ได้
ใจสบาย กายสบายได้ทุกสิ่ง
มีความสุขจากการรับความจริง
แล้วทุกสิ่งจะผ่านไป ไม่อาทร
.............
ขอให้ทุกคนสู้ต่อไปและมีกำลังใจในการใช้ชีวิตนะคะ
|
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น